मां
पामिला, यल | चौलागा आमै ११४४, बैसाख २६ बुधवाः
मां
छंगु नां छाय् मां जुल?
मां आखःया ल्यू न्ह्यः
छाय् छुं मवल?
न्ह्यसःया सर्वब्यापि लिसः
छ मां, मां हे खत,
मां नांया मेगु उपमा छुं मखन।
झिलाया गर्भय्
छं जितः छु तल,
मतिनाया बिस्फोट पिज्वयकाः,
सन्तानया ज्वाला पितब्वल।
मतिना व घृनाया युग्दय्,
सदांया नीति त्यानावःम्ह सिपाहिं छ जुल।
मां
छंगुु स्पर्श हे गाः जिताः
थ्व संसार महशूस यायेत।
हलिं मुक्कं हे थःगु नालाः
अथाह मतिना ब्याकेत।
छं ब्यूगु सासलं,
थौं जिं थ्व सासः ल्हाय् फत।
मां धकाः जिं छु न्ववाना,
जीवनया ध्वनि हे थ्वयेकेफत।
आभास छंगु जक नताःलय्,
प्रकृतिया हरेक वसन्त जायेकेफत।
थः धयागु खँग्वः हे,
केवल छंगु नामं जक हे छ्यलेफत।
धन्य छ मां, मां छ जुइफत।
श्रृष्टिया खँग्वः मुक्कं थः,
नुगःस्वाँ जुयाः ह्वयेफत।
